بررسی الگوی بیان ژنهای گیرنده ی دوپامین در سلولهای تک هسته ای خون محیطی در بیماران مبتلا به پسوریازیس

پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی پوستی است که زمینه ژنتیکی نیز دارد. فراوانی آن در جمعیت بطور نسبی 2.5% می باشد . نظر به گسترش وسیع پسوریازیس در جمعیت های مختلف و عدم وجود درمان قطعی برای آن، نیاز به انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه ضروری است. علت این بیماری هنوز ناشناخته است، اما عوامل ژنتیکی و محیطی هر دو در ایجاد آن نقش دارند. دوپامین نوروترانسمیتری است که گیرنده های آن در پاتوژنز بیماری های التهابی همچون پسوریازیس نقش دارند. در این مطالعه الگوی بیان ژنهای گیرنده های دوپامین در سلول های خون محیطی بیماران پسوریازیس در مقایسه با افراد سالم بررسی گردید. مواد و روشها: جامعه مورد تحقیق شامل افراد سالم و بیماران پسوریازیس بودند. سلول های تک هستهای خون محیطی با شیب غلظتی فایکول جدا شد و rna از این سلولها استخراج و cdna ساخته شد. سپس با استفاده از روش real time pcr میزان بیان ژنهای گیرنده دوپامینی d1-d5 تعیین و اطلاعات حاصله با استفاده از نرم افزار های آماری مقایسه وتحلیل و تغییرات ساختاری این گیرنده ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: مطالعه ی حاضر نشان میدهد که گیرنده های دوپامین بر روی سلول های تک هستهای خون محیطی بیان میشوند؛ علاوه بر آن الگوی بیان ژنهای گیرنده های دوپامین در افراد مبتلا به بیماری پسوریازیس در مقایسه با افراد سالم متفاوت است. بحث: در این تحقیق ثابت شد که تفاوت کمّی معنیداری در بیان بعضی از ژنهای گیرنده های دوپامین بیماران مبتلا به پسوریازیس در مقایسه با افراد سالم وجود دارد که این تفاوت در همه ی ژنهای گیرنده های مورد مطالعه یکسان نیست. از طرف دیگر این اختلاف بیان و الگو میتواند در زمینه ی تشخیص، درمان و پایش بیماری کمک کند.